Δεν μπορώ να σε κοιτάξω κατάματα.
Ούτε να σου εκφράσω τον πόνο μου, Άλλωστε δεν φτάνει ούτε το 1/10 αυτού που νοιώθεις.
Με την λιγοστή μου ευφράδεια, θέλω να σου γράψω λόγια παρηγοριτικά,
λόγια από καρδιάς που δεν μπορώ να ξεστομίσω κοιτώντας σε.
Μπορεί να'ναι νωρίς, απ'το τραύμα ακόμα κυλά αίμα, όμως διάβασέ με,
θέλω να ξέρεις πόσο σε σκέφτομαι!
Ήσουν τόσο χαρούμενη, τόσο χαρούμενη!
"Έτοιμη η κουβέρτα; Κοντεύουμε!!!",μου έγραψες και αμέσως φαντάστηκα την ανυπομονησία του ερχομού. Μετά είδα φωτογραφίες σου με την κοιλιά φουσκωμένη και συγκινήθηκα-θυμήθηκα τις δικές μου πρώτες μέρες με τον Χαρούλη μου νεογέννητο κι εσύ ήσουν παρούσα. Με βοήθησες πολύ, σου είπα άραγε ποτέ "ευχαριστώ";
Γυρίζοντας απ'τις διακοπές άρχισα να μετρώ τις μέρες και να υπολογίζω. Πόσες μέρες να έμειναν; Πρέπει να τηλεφωνήσω για συνάντηση πριν το "μεγάλο ραντεβού".
Με πρόλαβες. Κυριακή μεσημέρι.
"Σας ξύπνησα;"
"Όχι, όχι, πες μου!"(με ενθουσιασμό)
"Μου δίνεις τον Γιάννη;"
"Έγινε κάτι;"
"Ναι"
Ένα ναι ξερό και απότομο που με προσγείωσε ανώμαλα. Κολλάω δίπλα στον Γιάννη προσπαθώντας ν'ακούσω. Όμως σου ήταν τόσο δύσκολο να το ξεστομίσεις, δεν ήθελες να το πεις, να το επαληθεύσεις ακούγοντας την φωνή σου. Οι λυγμοί που ανέβηκαν και σε τράνταξαν μου θόλωσαν τα μάτια, τ'αυτιά μου βούιξαν, πραγματικά δεν θυμάμαι τα ακριβή σου λόγια. Το μόνο που δεν έπρεπε να συμβεί, συνέβη...
Ο Γιάννης πρέπει να κανονίσει για την ταφή (τί επάγγελμα κι αυτό; γιατί πρέπει να μαθαίνουμε πρώτοι τα θλιβερά γεγονότα;)
Τα μάτια μου έχουν μείνει ορθάνοιχτα, τα δόντια μου σφιγμένα!!!
Αν ο Θεός ορίζει ότι μπορεί να μας χαρίσει την ευτυχία, γιατί μας την παίρνει πίσω, γιατί στην πήρε πίσω; Όλος αυτός ο πόνος πώς ξεπληρώνεται;
Κλάψε, κλάψε να ξελαφρώσεις. Κανείς δεν θα σε κακολογήσει αν γίνεις απότομη, εχθρική. Αν η ζωή είναι στιγμές, πείσε τον εαυτό σου ότι ήταν μια κακιά στιγμή, θα έρθουν άλλες πλήρης ευτυχίας!
Βίωσε το δράμα σου, μα μην αφήσεις τα κομμάτια σου κάτω. Να σκύψεις να τα μαζέψεις. Έχεις δύναμη να το κάνεις. Σε θυμάμαι από παλιά...
Και να σου πω και τί αλλο πιστεύω;
Όταν οι άνθρωποι φεύγουν απ'τη ζωή, νοιώθω πως ξαφνικά αποκτούν όλη την σοφία και την γνώση του κόσμου. Έτσι και ο μικρός σου άγγελος, θα γίνει φύλακας και προστάτης σου, θα ξέρει τα πάντα και θα σε συμβουλεύει για όλα!!!
Λυπάμαι πολύ και ειλικρινά.
(Η κουβέρτα είναι έτοιμη καιρό τώρα, θα ζεστάνει το αγγελούδι σου στο μακρινό του πρώιμο ταξίδι...)
Το μόνο που παρακαλώ, είναι να δώσει ο Θεός τη δύναμη στη μανούλα να μπορέσει να ζήσει καλά με τον πόνο του να χάνεις το παιδί σου...σίγουρα θα 'ρθουν χαρές, μα κι αυτός ο πόνος πως ξεπερνιέται...
ΑπάντησηΔιαγραφήαυτο σκεφτομαι κι εγω μαιρη μου, πως ξεπερνιεται και αφου εγω το σκεφτομαι 10 μερες τωρα μερα -νυχτα, εκεινη πως θα το αφησει στην ακρη, γιατι δεν θα το ξεχασει, αυτο ειναι σιγουρο!!!σ'ευχαριστω πολυ για το σχολιο σου!!!!φιλια!
ΔιαγραφήΜε διέλυσες , Ελενάκι...Όχι πως φταις,καρδιά μου,μα σκέφτομαι εκείνη την κοπέλα και τρελαίνομαι...Από τα βάθη τη καρδιάς μου,εύχομαι σύντομα να γεμίσει η αγκαλιά της με ένα θησαυρούλι χαμογελαστό που θα την κάνει 'οχι να ξεχάσει,γιατί αυτό δε γίνεται,μα να χαμογελάσει πάλι με αισιοδοξία και δύναμη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλια πολλά με θλίψη απίστευτη...
δεν ειχα σκοπο να λυπησω κανεναν, ομως κι εγω εχω φρικαρει και δεν ειμαι απ΄τους ανθρωπους που μπορω να κρατησω την στεναχωρια μεσα μου!δεν λενε οταν μοιραζεσαι την χαρα γινεται διπλη και η λυπη μιση;προσπαθω να μετριασω την λυπη μου αλλα και να της μιλησω μεσα απ'το μπλογκ μιας και ειμαι "συναισθηματικα αναπηρη", δεν μπορω να εκφραστω μεσα απο αγκαλιες και τετ α τετ εξομολογησεις!
Διαγραφήσ'ευχαριστω για το σχολιο σου και την συμπαρασταση...
Έλενα δεν έχω λόγια να πω .συγκινήθηκα πολύ.
ΑπάντησηΔιαγραφήσ'ευχαριστω δεσποινα μου,καλο απογευμα.
ΔιαγραφήΕλενά μου σε διαλύει αυτή η είδηση. Ειλικρινά λυπάμαι πολύ , και βέβαια σκέπτομαι την κοπέλα πόσο δύσκολο είναι να παρηγορηθεί!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤης εύχομαι να έρθει ένα άλλο μωρό! Προς το παρόν πρέπει να βιώσει τον πόνο της , πόσο δύσκολο...
να εισαι καλα νικολ μου, σ'ευχαριστω πολυ.κι εγω ελπιζω συντομα να συνελθει και να προπαθησει για ενα αλλο μωρακι και να βιωσει επιτελους την ευτυχια....
ΔιαγραφήΠριν από 19 χρόνια, η αδελφούλα μου βίωσε ακριβώς την ίδια κατάσταση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ξέρω αν πρόλαβε να γεννηθεί το αγγελούδι σας, το δικό μας γεννήθηκε και έζησε 2 βδομάδες.
Οπως καταλαβαίνεις πρόλαβε να υπάρξει δέσιμο μητέρας-παιδιού.
Ναι, ο πόνος ήταν τεράστιος, το κενό που δημιουργήθηκε απύθμενο, τα λόγια παρηγοριάς φτωχά και χωρίς νόημα, τα "γιατί" ατελείωτα.
Ομως μετά ήρθαν άλλα 2 παιδάκια, και ο πόνος μαλάκωσε και το χαμόγελο επέστρεψε στα χείλη μας.
Και σήμερα, 19 χρόνια μετά, όλα είναι πιο αισιόδοξα.
Κουράγιο εύχομαι στην κοπέλα, και να επιστρέψει όσο πιο γρήγορα γίνεται το χαμογελό της!
Φιλιά, καλή βδομάδα!
κι εγω ξερω παρομοιες περιπτωσεις και της εχω ηδη μιλησει γι'αυτες.μακαρι να εχει την τυχη της αδελφουλας σου και να κανει μια ωραια μεγαλη οικογενεια!σ'ευχαριστω για την συμπαρασταση...
Διαγραφήκαλό του ταξίδι..
ΑπάντησηΔιαγραφήνα εισαι καλα ελπιδα μου, σ'ευχαριστουμε πολυ!!!!
ΔιαγραφήΠραγματικά δεν έχω λόγια...
ΑπάντησηΔιαγραφήΛυπάμαι πάρα μα πάρα πολύ...
Είναι ότι χειρότερο μπορεί να βιώσει άνθρωπος.
Κουράγιο και όλη τη δύναμη του κόσμου εύχομαι μέσα από την καρδιά μου.
να εισαι καλα ερμιονη μου, κι εγω δεν μπορω να το χωνεψω μεσα μου, φανταζομαι την φιλη μου και μελαγχολω....
Διαγραφήσ'ευχαριστω για την συμπαρασταση...
Ανθρωπος να μη βρεθει σε αυτη τη θεση ΠΟΤΕ, είναι οτι χειροτερο
ΑπάντησηΔιαγραφήτρελενομαι με την ιδεα , ο καιρος λενε ειναι γιατρος ΛΥΠΑΜΑΙ ΠΟΛΥ...
σ'ευχαριστω αρχοντια μου, ετσι οπως τα λες, ουτε στον εχθρο μας.ελπιζω κι εγω το περασμα του χρονου ν'απαληνει τον πονο....
ΔιαγραφήΠόνεσε η ψυχή μου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν έχω λόγια να γράψω...
Δύναμη μόνο και κουράγιο...
Φιλάκια, γλυκιά μου...
να εισαι καλα Γιαννα μου, κουραγιο πραγματι χρειαζεται πολυ!!!!
Διαγραφήσ'ευχαριστω, καλο βραδυ!!!
λυπαμαι πολυ...δεν νομιζω πως υπαρχουν λογια για τετοιες περιπτωσεις...μονο ο χρονος θα μαλακωσει τον πονο της κοπελας,ευχομαι να ερθςει συντομα ενα μωρακι. Καλο ταξιδι στο αγγελουδι!!
ΑπάντησηΔιαγραφήσ'ευχαριστουμε πολυ, πραγματι ο χρονος ειναι ο καλυτερος γιατρος, μακαρι να το ξεπερασει γρηγορα...
ΔιαγραφήΛυπήθηκα τόσο πολύ... Δεν έχω τι να πω. Καλό ταξίδι στο μικράκι... και δύναμη εύχομαι σε εσάς.
ΑπάντησηΔιαγραφήνα εισαι καλα ελλη μου, ειναι δυνατη, πιστευω οτι θα μπορεσει να συνελθει....
Διαγραφήτα φιλια μου!
Εύχομαι ο Θεός να της δώσει δύναμη και κουράγιο.
ΑπάντησηΔιαγραφήμακαρι, γιατι οταν ακους και τις μικρες ιστοριες που πλαισιωνουν το κεντρικο θεμα, λες "δεν μπορει να εχουν συμβει ολα αυτα"....
Διαγραφήσ'ευχαριστω πολυ για το σχολιο σου....
κουράγιο μπισκοτάκι, και υπομονή... στάσου κοντα της όπως ξέρεις και μπορείς... και να δεις ...θα βγει καλό απ όλο αυτόν τον πόνο...! ένα φιλί !
ΑπάντησηΔιαγραφήνα'σαι καλα βρε κατερινα, δυσκολες ωρες αυτες!!!εζησα προχθες και την τελευταια πραξη-δεν υπαρχει χειροτερο....
Διαγραφήφιλια κι απο'μενα!
Καλησπέρα Ελενάκι μου..πολύ στενοχωρήθηκα με το γεγονός αυτό..πολύ αδικο ήταν αυτό ματάκια μου..να της δώσει ο Θεός Δύναμη αυτης της μητέρας και σένα που το βιώνεις και δεν μπορείς να γαληνέψεις..κουράγιο και δύναμη φίλη μου..εμείς είμαστε εδώ..κοντά σου..καλό ταξίδι στο μικρό αθώο αγγελουδάκι ματάκια μου..φιλάκια και αγκαλίτσα απο μένα.
ΑπάντησηΔιαγραφήσ'ευχαριστω παρα πολυ για την υποστηριξη!!!στεναχωριεμαι πολλες φορες γιατι η λιγοψυχια μου με εμποδιζει να την παρηγορισω ή εστω να την κανω προς στιγμην να ξεχασει...
Διαγραφή